قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم. بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان
یسبح لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض بپاکى مىستاید الله را هر چه در آسمانها و زمینها چیز است. «له الْملْک» پادشاهى او راست و له الْحمْد و ستایش نیکو او راست. و هو على کل شیْء قدیر (۱) و او بر همه چیز تواناست.
هو الذی خلقکمْ او آنست که بیافرید شما را «فمنْکمْ کافر» هست از شما که ناگرویدهاى است. «و منْکمْ موْمن» و هست از شما که گرویدهاى است. و الله بما تعْملون بصیر (۲) و الله بآنچه میکنید دانا و بیناست.
خلق السماوات و الْأرْض بالْحق بیافرید آسمانها و زمینها را بفرمان روان «و صورکمْ» و بنگاشت شما را «فأحْسن صورکمْ» و نگاشت شما را تمام کرد و إلیْه الْمصیر (۳) و آخر بازگشت با اوست.
یعْلم ما فی السماوات و الْأرْض میداند هر چه در آسمانها و زمینهاست.
و یعْلم ما تسرون و ما تعْلنون و میداند هر چه نهان میدارید و آشکارا میکنید.
و الله علیم بذات الصدور (۴). و الله داناست بهر چه در دلهاست.
أ لمْ یأْتکمْ نبأ الذین کفروا منْ قبْل نیامد بشما خبر آن ناگرویدگان که پیش ازین بودند. فذاقوا وبال أمْرهمْ بچشیدند گرانبارى کار خویش. و لهمْ عذاب ألیم (۵) و ایشان راست عذابى دردنماى.
ذلک بأنه کانتْ تأْتیهمْ رسلهمْ بالْبینات آن ایشان را بآن پیش آمد که فرستادگان ما مىآمد بایشان بپیغامهاى روشن. «فقالوا» گفتند: أ بشر یهْدوننا باش مردمان ما را مىراه نمایند. «فکفروا» کافر شدند. «و تولوْا» و از پیغام پذیرفتن برگشتند. و اسْتغْنى الله و الله با بى نیازى خویش ماند از ایشان و الله غنی حمید (۶) و الله بى نیازست با ستایش تمام.
زعم الذین کفروا أنْ لنْ یبْعثوا ناگرویدگان گفتند که: ایشان را از گور بنینگیزند. قلْ بلى و ربی لتبْعثن بگو آرى بخداى من براستى که شما را برانگیزند. ثم لتنبون بما عملْتمْ و پس براستى شما را آگاه کنند ناچار بپاداش آنچه میکردید. و ذلک على الله یسیر (۷) و آن بر خداى آسانست.
فآمنوا بالله و رسوله بگرویدند بالله و فرستاده او و النور الذی أنْزلْنا و باین روشنایى که فرستادیم. و الله بما تعْملون خبیر (۸) و الله بکردار شما داناست و از آن آگاه.
یوْم یجْمعکمْ آن روز که شما را فراهم آرد. لیوْم الْجمْع آن روز فراهم آوردن. ذلک یوْم التغابن آن روز بر یکدیگر آوردن است. و منْ یوْمنْ بالله و هر که بگرود بالله. و یعْملْ صالحا و کردار نیک کند. یکفرْ عنْه سیئاته بسترد و ناپیدا کند الله ازو بدىهاى او. و یدْخلْه جنات تجْری منْ تحْتها الْأنْهار و درآرد او را در بهشتهایى که میرود در زیر درختان آن جویهاى روان.
خالدین فیها أبدا ایشان در آن جاویدان. ذلک الْفوْز الْعظیم (۹) آنست پیروزى بزرگوار.
و الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا و ایشان که کافر شدند و بدروغ داشتند سخنان و پیغام ما. أولئک أصْحاب النار ایشان دوزخیاناند. خالدین فیها جاویدان در آن و بئْس الْمصیر (۱۰) و بد جایگاه که آنست.
ما أصاب منْ مصیبة نرسد هیچ رسیدنى بکس. إلا بإذْن الله مگر بخواست خداى. و منْ یوْمنْ بالله و هر که بگرود بالله یهْد قلْبه الله راه نماید دل او را. و الله بکل شیْء علیم (۱۱) و الله بهمه چیز داناست.
و أطیعوا الله و فرمان برید خداى را و أطیعوا الرسول و فرمان برید فرستاده او را. فإنْ تولیْتمْ و اگر برگردید. فإنما على رسولنا الْبلاغ الْمبین (۱۲) پس برسول ما پیغام رسانیدن آشکار است.
الله لا إله إلا هو الله اوست که نیست جز او خداى و على الله فلْیتوکل الْموْمنون (۱۳) و بر الله توکل دارند و پشتى مومنان.
یا أیها الذین آمنوا اى گرویدگان إن منْ أزْواجکمْ و أوْلادکمْ عدوا لکمْ از زنان شما و فرزندان شما کس است که دشمن شماست. فاحْذروهمْ بر حذر مىباشید ازیشان. و إنْ تعْفوا و تصْفحوا و اگر در گذارید و فرا گذارید و تغْفروا و بیامرزید فإن الله غفور رحیم (۱۴) الله آمرزگار و مهربان است.
انما أمْوالکمْ و أوْلادکمْ فتْنة مالهاى شما و فرزندان شما فتنه دلند و شور و زیان آن. الله عنْده أجْر عظیم (۱۵) و الله اوست که بنزدیک اوست مزد بزرگوار.
فاتقوا الله ما اسْتطعْتمْ از خشم و عذاب الله بپرهیزید چندان که توانید.
و اسْمعوا و فرمان پذیرید. و أطیعوا و فرمان برید و أنْفقوا خیْرا لأنْفسکمْ و چیزى از مال این جهان نفقه کنید. و منْ یوق شح نفْسه و هر که دست در مال مردمان گزاردن ازو بازداشتند. فأولئک هم الْمفْلحون (۱۶) ایشانند که روز به آمدگاناند.
إنْ تقْرضوا الله قرْضا حسنا اگر وام نهید نزدیک الله وامى نیکو یضاعفْه لکمْ آن شما را توى بر توى کند. و یغْفرْ لکمْ و بیامرزد شما را و الله شکور حلیم (۱۷) و الله اندک پذیرنده و فراگذارنده است.
عالم الْغیْب و الشهادة داناى نهان و آشکارا. الْعزیز الْحکیم (۱۸) آن تواناى دانا، تاونده داننده.